Young Thai Artist Award - 3D

< กลับ

สาขาวรรณกรรม

LITERATURE

ชาตรี อรุณพัด

ตรี-ชาตรี อรุณพัด คือเจ้าของรางวัลดีเด่น สาขาวรรณกรรม โครงการรางวัลยุวศิลปินไทย 2562 หรือ Young Thai Artist Award 2019 จากผลงานที่มีชื่อว่า ‘คืนนั้นฉันฝันถึงสันติสุข’ เขาเป็นนักเขียนอิสระที่มองว่า การเขียนกวีก็เหมือนการทำอาหาร เพราะผู้เขียนต้องมีวัตุดิบเพื่อเขียนบางสิ่งบางอย่างออกมา เช่นเดียวกับที่เชฟต้องมีวัตถุดิบเพื่อสร้างสรรค์จานอาหารอันโอชะ

“วัตถุดิบหมายถึงสิ่งมากมายที่เราได้พบเห็น ได้พบเจอ ได้ยิน ได้อ่าน หรือได้รับมา เมื่อมีวัตถุดิบเหล่านั้นเยอะเข้า เราก็จะอยากถ่ายทอดออกมาเป็นงานสักชิ้นให้คนได้รับรู้ในแบบเดียวกับเรา งานเขียนของเราจึงไม่ได้ถูกยึดโยงกับสิ่งอื่นไกล หากเป็นชีวิตจริงที่ปรากฏอยู่ในตัวอักษร” และเมื่อไหร่ก็ตามที่อ่านงานแล้ว ‘รู้สึกอิ่มแบบกำลังพอดี’ เมื่อนั้นแปลว่างานชิ้นนั้นเสร็จสมบูรณ์

ชาตรีบอกว่า ทันทีที่ผู้อ่านรู้สึก ‘อิ่มพอดี’ งานของเขาจะมีส่วนช่วยในการเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างของคนคนนั้นได้อย่างไม่คาดคิด เพราะชาตรีเชื่อว่า คนหนึ่งคนสามารถเปลี่ยนโลกได้ในอนาคต หากงานเขียนของเขาเปลี่ยนคนได้หนึ่งคนก็เหมือนการช่วยเปลี่ยนโลกได้ทั้งใบ

อ่านเพิ่มเติม

        ตรี-ชาตรี อรุณพัด เจ้าของรางวัลดีเด่น สาขาวรรณกรรม โครงการรางวัลยุวศิลปินไทย 2562 หรือ Young Thai Artist Award 2019 บอกกับเราว่า เส้นทางสายกวีของเขาเริ่มต้นในช่วงมหาวิทยาลัย จากการอ่านบทกวีในหนังสือที่มีชื่อว่า ‘ไม่มีหญิงสาวในบทกวี’ ของ ซะการีย์ยา อมตยา ซึ่งบทกวีนั้นเขียนขึ้นด้วยรูปแบบ ‘กลอนเปล่า’ หรือกลอนอิสระที่ไม่มีข้อบังคับทางฉันทลักษณ์ นั่นทำให้ชาตรีเริ่มคลุกคลีอยู่กับวรรณกรรมมากขึ้น ความชอบที่มีต่อกวีนิพนธ์จึงมากขึ้นเรื่อย ๆ โดยมี อังคาร จันทาทิพย์ กวีผู้เขียนเรื่อง ‘หัวใจห้องที่ 5’ เป็นแรงบันดาลใจ
        หลังจากนั้น ชาตรีก็ได้ร่วมส่งผลงานใน Young Thai Artist Award ด้วยผลงานที่มีชื่อว่า ‘คืนนั้นฉันฝันถึงสันติสุข’
        “งานเขียนทำให้เราได้เข้าไปอยู่ในแวดวงวรรณกรรมที่เราชื่นชอบ มีคนรู้จักมากขึ้น ส่งผลต่อกำลังใจในการสร้างสรรค์ผลงานชิ้นต่อ ๆ ไป ส่วนในแง่ของการประกวด แน่นอนว่ามันก็เป็นอีกหนึ่งกำลังใจสำคัญ แต่เราไม่ได้โฟกัสที่ตัวรางวัลมากนัก ปัจจัยสำคัญที่เราโฟกัสคือ การได้สร้างผลงานออกมา และมีผู้คนอ่านผลงานเหล่านั้น”
        สำหรับชาตรี เขามองว่า การเขียนกวีก็เหมือนการทำอาหาร ผู้เขียนต้องมีวัตุดิบเพื่อเขียนบางสิ่งบางอย่างออกมา เช่นเดียวกับที่เชฟต้องมีวัตถุดิบเพื่อสร้างสรรค์จานอาหารอันโอชะ
        “ถ้าไม่มีวัตถุดิบแล้วอยู่ดี ๆ เราเขียนอะไรสักอย่างขึ้นมาเลย มันก็อาจเป็นการเขียนไปเรื่อย ๆ มากกว่า วัตถุดิบในตรงนี้หมายถึงสิ่งมากมายที่เราได้พบเห็น ได้พบเจอ ได้ยิน ได้อ่าน หรือได้รับมา เมื่อมีวัตถุดิบเหล่านั้นเยอะเข้า เมื่อนั้นเราจะอยากถ่ายทอดออกมาเป็นงานสักชิ้นให้คนได้รับรู้ในแบบเดียวกับเรา” นั่นคือความหมายที่แท้จริงของคำว่า ‘วัตถุดิบ’ สำหรับนักประพันธ์
        ตัววัตถุดิบโดยส่วนใหญ่จะมาจากสิ่งที่พบเจอในชีวิตจริง งานเขียนของชาตรีจึงไม่ได้ถูกยึดโยงกับสิ่งอื่นไกล หากเป็นชีวิตจริงของเขานี่เองที่ปรากฏอยู่ในตัวอักษรเหล่านั้น และถึงแม้บางครั้ง ลายเส้นการเขียนอาจได้รับมีอิทธิพลมาจากกวี หรือผลงานที่ตัวเองชื่นชอบ แต่ก็จะมีการนำมาบูรณาการให้เข้ากับแนวทางที่เขาต้องการเขียนออกมา
        “ส่วนมาก ผมจะถนัดกลอนเปล่า เพราะชอบเขียนความเรียงมากกว่า แต่แน่นอนว่ากระบวนการเขียนงานนั้นต้องใช้เวลา เพื่ออ่านทวน เพื่อขัดเกลา เพื่อให้คำเหล่านั้นคมขึ้นกว่าเดิม
        “แต่ผมก็ไม่ได้กำหนดว่า มันจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ ค่อย ๆ เขียนมันออกมา บางทีถ้าเรานึกไม่ออก แล้วพยายามเค้นออกมาจากความคิดที่ตันอยู่ สิ่งที่เขียนมันอาจไปต่อไม่ได้ ฉะนั้น เราต้องพักเอาไว้ ค่อยมาเขียนต่อทีหลังเมื่อพร้อม”
        ถึงแม้ชาตรีจะบอกว่า ตัวเขาไม่ได้กำหนดระยะเวลาที่ใช้ต่องานหนึ่งชิ้น แต่การจัดการเวลาก็ถือเป็นหนึ่งในอุปสรรคที่เขาเชื่อว่า นักเขียนหลาย ๆ คนอาจต้องพบเจอ
        “ผมว่าการจัดการเวลาน่าจะเป็นสิ่งที่นักเขียนหลาย ๆ ท่านประสบปัญหาอยู่ ส่วนตัวผมจะจัดสรรด้วยแนวคิดว่า งานชิ้นนี้เราเขียนขึ้นมาเพื่ออะไร ถ้าเพื่อออกหนังสือในเดือนนี้ เราก็ต้องจัดสรรเวลาให้ได้ มันเหมือนการทำงานทั่วไป ปัจจัยหลักของการทำงานคือ การมีวินัย” ชาตรีพูดถึงปัจจัยสำคัญในการเขียนงาน
        แล้วอย่างนี้ เมื่อไหร่ถึงจะรู้ว่างานชิ้นนั้นเสร็จสมบูรณ์แล้ว ชาตรีครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบกลับมาว่า ‘ตอนที่อ่านแล้วรู้สึกอิ่มแบบกำลังพอดี’
        “มันคือการอ่านแล้วรู้สึกอิ่ม เวลาเราเขียนงานชิ้นหนึ่ง เราอาจทิ้งไว้สักพัก แล้วค่อยกลับมาอ่านอีกรอบ ตอนนั้นเราอาจพบจุดที่รู้สึกเกินไปหน่อย หรือน้อยไปหน่อย กลับกันบางทีเราอาจเติมมากเกินไปจนมันล้น พอมาอ่านอีกที ความรู้สึกอิ่มก็กลายเป็นจุก ตรงนี้ต้องหาความพอดีในงานแต่ละชิ้น”
        และทันทีที่ความอิ่มพอดีนั้นไปถึงตัวผู้อ่าน มันก็จะมีส่วนช่วยในการเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างของคนคนนั้นได้อย่างไม่คาดคิด นอกจากนี้ชาตรียังมองว่า ผลงานที่เขา ศิลปิน รวมถึงผู้คนอีกมากมายสร้างขึ้นมาอย่างตั้งใจยังสามารถนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของโลกได้
        “คนหนึ่งคนสามารถเปลี่ยนโลกได้ในอนาคต ถ้างานเขียนของเราเปลี่ยนคนได้หนึ่งคนก็เหมือนเราเปลี่ยนโลกได้ทั้งใบ แต่ถ้าถามว่าเปลี่ยนได้ยัง ผมคงต้องกลับไปเป็นผู้อ่านเพื่อตอบสิ่งนี้” เขาตอบในฐานะนักประพันธ์เต็มตัว
        “เอาเป็นว่า เราอยากให้ชิ้นงานนั้น ๆ เปลี่ยนแปลงสังคมด้วยการมอบมุมมองใหม่ ๆ ในการใช้ชีวิต อาจได้เห็นมุมมองอื่น ๆ ที่ยังไม่เคยมองเห็น ได้แรงผลักดันที่จะลุกขึ้นมาทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อสังคม และโลกของเรา”
        ทุกวันนี้ สาเหตุที่ชาตรียังคงทำงานเขียนก็เพื่อให้ผู้คนได้เสพงานศิลป์ที่จรรโลงใจบนโลกที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย ความเครียด และความกดดัน หวังว่างานศิลปะจะช่วยให้ผู้คนได้กลับมาสัมผัสความสงบภายในจิตใจมากขึ้น และอีกอย่างที่สำคัญไม่แพ้กันคือ เพื่อเยียวยาตัวเอง
        “เราเป็นคนที่ค่อนข้างเครียดง่ายเลยใช้ศิลปะเยียวยาจิตใจ ทุกวันนี้ เราทำงานศิลปะก็เพื่อบำบัดตัวเอง ทำเพื่อผู้คน และทำเพื่อโลกใบนี้ไปพร้อม ๆ กัน
        “นอกเหนือจากนี้ วรรณกรรมช่วยให้เราเติบโต มุมมองและทัศนคติใหม่ ๆ เกิดขึ้นในทุกครั้งที่เขียนงานขึ้นมา โลกใบใหม่เกิดขึ้นไม่หยุดจากมุมมองของนักเขียนใหม่ที่เกิดขึ้นมาเรื่อย ๆ เหมือนกับว่า โลกข้างในตัวเรามันใหญ่ขึ้น มุมมองของเรากว้างขึ้นตามจำนวนบรรทัดที่เพิ่มขึ้นในทุก ๆ วัน”

รางวัลที่เคยได้รับ

2562

รางวัลดีเด่น สาขาวรรณกรรม Young Thai Artist Award 2019