คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ นครศรีธรรมราช
Faculty of Humanites and Social Sciences, Nakhon Si Thammarat Rajabhat University
ร่องรอยความทรงจํา
2560
กวีนิพนธ์
Trexes Memories
2017
Poetry
ท่ามกลางวันคืนที่เปลี่ยนไป ภาพเรื่องราวในความทรงจําเริ่มพร่ามัวตามวันเวลาที่เปลี่ยนแปลง ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้แปรผันเกินที่จะฉุดรั้งเอาไว้ บางสถานที่ของความทรงจำไม่เหมือนเดิมอีก แล้วแต่ทว่าเรายังยิ้มให้กับภาพในร่องรอยของความทรงจํานั้นเสมอ ยิ้มที่เราเข้าใจเพียงคนเดียว บางครั้งอาจกลายเป็นเสียงหัวเราะ หยาดน้ำตา ความหดหู่หรือคําถามใหม่ๆ ให้เราค้นหาคําตอบต่อไป “...คือกู, รอยยิ้มของศิษย์, หนังสือพิมพ์ฉบับเก่า, กลับบ้านเรา...” เรื่องราวเหล่านี้ล้วนมาจากร่องรอยความทรงจําที่ผุดภาพชัดเจน ก่อนที่ทุกอย่างเปลี่ยนไปตามกระแสกาล
The time has changed. The story in the memory has faded away. Everything in life is too variable to hold. Some remembrance places are not the same but we always smile from that memory. Only you can understand that smile. Sometimes it becomes laughters, tears, depression, or new questions to let us find the answer. “... myself., the smiles of the disciples, the old newspaper, the homecoming...”, these things come from the memory before it is changing by the time.
ทุกคนล้วนแล้วแต่มีเรื่องราวในความทรงจําทั้งสิ้น บางความทรงจําสีอาจจางไปแล้วแต่เมื่อเหตุการณ์เรื่องราวในอดีตกระทบเข้ามาในความรู้สึกภาพแห่งความทรงจําในวันวานก็ผุดภาพขึ้นมาให้กระจ่างชัดอีกครั้ง คําถามหลายคําถามเริ่มมีคําตอบที่ชัดเจนขึ้น บางความกลัวได้หายไป และความกลัวใหม่เข้ามาแทนที่ ตัวตนของเราจึงชัดเจนขึ้นตามวันวัยเช่นเดียวกับความฝัน ความรัก อุดมการณ์ที่กล้าที่จะแสดงออกมากยิ่งขึ้นเพื่อฝากความทรงจําใหม่ไว้ให้ทาบทับกับร่องรอยในความทรงจํา
Everybody has stories in memory some memories are fading away. When the incidents in the past touch some feeling, it is clear again. Many questions have been answered. Some fears have disappeared. The new fear has replaced. Our identity is clearer by the age the same as dream and love. People become brave enough to express their beliefs in order to mark the new memory on the traces of the old ones.
ร่องรองความทรงจํา (Trexes Memories) รวมบทกวีนิพนธ์ว่าด้วยเรื่องราวความรู้สึกอันหลากหลายแตกต่างกันไปตามช่วงเวลาวาระ มนุษย์มักจะมีความทรงจําเป็นเรื่องราวที่ฝากฝังใจ มีทั้งดี และไม่ดี บางเรื่องราวในความทรงจําเรามักจะมีคําถามให้ค้นหาคําตอบเสมอๆ ทําไมสิ่งเหล่านั้นจึงเกิดขึ้น ภาพวัยเยาว์ เรื่องราวที่สัมผัสเรื่องเล่าที่ได้ฟังมา วันนี้โตพอที่จะเข้าใจในเรื่องราวเหล่านั้นในอดีต เมื่อภาพสะท้อนของความทรงจําเก่าๆ ได้คลี่ฉากภาพสะท้อนเรื่องราวกลับมาในเหตุการณ์ปัจจุบัน
Trexes Memories, a project which accumulated different poems depending on the time of the session. Human often has impressed stories both good bad side. We always have questions to find out answers always in our memories. Why did they happen? Nowadays, we grow up and look back through the past. We do highly realize the previous story clearly because of maturity
