คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
Faculty of Humanities and Social Sciences, Nakhon Si Thammarat Rajabhat University
รอย
2561
กวีนิพนธ์
TRACES OF LIVES
2018
Poetry
ในระหว่างช่วงเวลาที่ได้อยู่ใต้ร่มผ้าสาวพัสตร์ ได้พบความจริงข้อหนึ่งว่าสรรพชีวิตที่เกิดมาล้วนเจริญตามรอยวิถีกรรมที่แตกต่างกันไปตามแต่ละบุคคล สุดท้ายจะดีหรือชั่วสิ่งที่ทำไว้ทั้งหมดจะเป็นรอยทางในแผ่นดินถึงแม้ชีวิตจะสิ้นไป
During the time of monkhood, I have found that all life are bound individually with karma. The good or bad will leave the traces on the land even life is over.
พยายามจะทำความเข้าใจกับตัวเองว่าจริงๆ แล้วเราเกิดมาทำไม? ถ้าวันหนึ่งเราตายไป เราจะเหลืออะไรไว้บ้าง? ซึ่งผู้เขียนพยายามที่จะให้ผู้อ่านนั้นคิดตามและทำความเข้าใจกับรอยชีวิตที่จะทิ้งเอาไว้หลังจากเรานั้นตายไปแล้ว
Why are we here? What will be left after we die? The author tries to make the reader think and understand the trace of life that will be left after we die.
รอย เป็นเรื่องราวบทกวีนิพนธ์ที่ว่าด้วยวิถีชีวิตของคนบนโลกนี้ ทุกคนต่างมีเรื่องราวของตนเองที่แตกต่างกัน ซึ่งแต่ละคนล้วนเป็นผู้สร้างสรรค์เรื่องราวชีวิตตนเองผ่านทุกข์ สุข ร้าย ดี และท้ายที่สุดเรื่องราวเหล่านั้นจะเป็นรอยทิ้งไว้หลังที่เราจากโลกนี้ไปแล้ว ดังศาสนสุภาษิตที่ว่า “ร่างกายของสัตว์ย่อมยับไป แต่ชื่อนามสกุลไม่ย่อยยับ”
“Traces” is a poetry story about the ways people live on this earth. Everybody has their own story. Each is a creator of his own life through suffering, happiness, viciousness, virtue. Eventually, each story will leave the trace after we leave the world. Like the Buddhism proverb quotes “Life goes, name remains.”
