คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคําแหง
Faculty of Humanities, Ramkhamhaeng University
“เด็กชายแมงมุม ชายหนุ่มสีเทายายเฒ่าขนมหวาน”
2557
นวนิยาย
“Hello! Banchuen Town”
2014
Novel
ทุกวันหลังตื่นนอนต้องมองและส่งยิ้มให้กระจก เพราะแต่ละวันที่ข้ามผ่าน ได้พบเจอเรื่องราวมากมายในชีวิต ต้องคอยเตือนสติว่าตัวเองเป็นใคร ชีวิตคืออะไร และความสุขหาได้ง่ายแค่ไหน ข้าพเจ้าเขียนนวนิยายเรื่องนี้ ขึ้นมาเพื่อให้ตนตระหนักถึงความฝัน ความสดใสสมัยวัยเยาว์ และรักษามันไว้ ตลอดกาล
Every day after waking up, it is the compulsion to look and smile at the mirror. This is because in each day, there are many things entering in life. It is essential to remind oneself who he or she is, what life is about, and how easily happiness can be found. I wrote this novel, so that I myself could realise about the lively childhood dreams and preserve it forever.
มนุษย์ทุกคนเกิดมาพร้อมกับความฝันและแรงบันดาลใจ แต่สิ่งเหล่านี้มักจะ ร่วงหล่นระหว่างทางที่เราเติบโต เราลืมไปแล้วว่าเมื่อเรายังเด็ก เราหัวเราะง่าย เพียงใด เราส่วนใหญ่มักทิ้งความฝันเพื่อความเป็นจริง โดยไม่ลองพยายามให้ ทั้งสองสิ่งดําเนินไปคู่กัน
Every human being is born with dreams and inspirations. Nevertheless, these things fell down while we are growing up. We forget how easily we could laugh when we were just children. Most of us abandon our dreams for realities without trying to harmonize both of them.
“นาวิน” ตื่นขึ้นมาในสนามเด็กเล่น โดยจําไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร ที่นี่คือที่ไหน และเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ท่ามกลางความสับสนเหมือนคนหลงทาง ชายหนุ่ม ได้รู้จักเด็กน้อยแปลกประหลาดที่ประกาศว่าตนคือ “เด็กชายแมงมุม” และเด็กน้อยคนนี้เองคือผู้ที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตเขาไปตลอดกาล
“Nawin" woke up in the playground without remembering who he was, where this place was, and how he had gotten there. In the midst of the confusion like a lost person, he met a strange little child who called himself “the spider boy.” And this was the boy who would bring a change to his life.
