คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
Faculty of Social Administration, Thammasat University
ดั่งฝนโปรยไฟ
Like Rain Breeds Fire
เป็นเรื่องราวที่พบเห็นในวิถีประจําวันทั่วไป และรู้สึกว่าสังคมไทยยังไม่ค่อยเข้าใจการให้อภัยเท่าไรนัก
This is a story about experiences of daily life, and how Thais have still not learned to really forgive.
การให้อภัยไม่สามารถก่อเกิดได้ด้วยการลืมเลือนด้วยคําว่าไม่เป็นไร หรือช่างมันเถอะ การทําความเข้าใจชีวิตในปัจจุบัน การใช้ชีวิตกับปัจจุบันขณะความรู้สึกเคียดแค้น ชิงชัง โกรธ ไม่ใช่สิ่งที่น่ารังเกียจ และจัดการกับมันด้วยการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ (ไม่ใช่การกักเก็บหรือปฏิเสธมัน)
Forgiveness cannot exist if one forgets the Thai concept of "Mai Ben Rai", never mind, or it's OK, which is important for understanding life today. Today, we experience vengeance, competition, and anger, but nothing so disagreeable that we can release these feelings and become free. (None of these feelings should be held to fester.)
