Loading...
Loading...
Loading...


Loading...
Loading...
Loading...

AWARD

รางวัล




โครงการรางวัลยุวศิลปินไทย ปี 2549

YOUNG THAI ARTIST AWARD 2006



สาขาวรรณกรรม

LITERATURE





ศักดา สาแก้ว

SAKDA

SAKEAW



การศึกษา

คณะวิทยาการสารสนเทศ วิชาเอกสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยมหาสารคาม

Education

Faculty of Information Technology (Mass Communication) Maha Sarakam University



บทที่ 1 แมวตัวเมียสีน้ำตาลแดงลายขาว

“ฉันรักแก เจ้าแมวน้อยของฉัน ฉันรักแกเพราะแกเหมือนกัน ช่างน่าสงสารเสียเหลือเกิน อยู่เสี่ยที่นี่แหละ อยู่ที่บ้านของฉัน อยู่เป็นเพื่อนกัน ขออย่าทอดทิ้งฉันไปไหนเลย” วันแรกของการปีดเทอมเดือนตุลาคม ฝนตกหนักตลอดทั้งบ่าย กระทั่งชาเม็ดลงก่อนจะค่ำ หากแต่ไม่หยุดตกเลยเสียที่เดียว ยังคงกะปริดกระปอยประปรายอยู่ ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไม่ชอบใจ ฉันไม่ชอบฝนตก ไม่ชอบมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว แม่บอกอย่างนั้น เพราะทุกครั้งที่ได้ยินเสียงฟ้าร้องมาแต่ไกล ฉันจะร้องไห้ขึ้นมาในทันที และ หนักอึ้งกว่าเดิมหากฝนเทเม็ดตามลงมา ซึ่งไม่ว่าฝนจะตกหนักหรือเบาฉัน เก็ต้องเป็นไข้ไม่สบายเสมอ แม่จึงให้ฉายาฉันว่า “เด็กหญิงไหมน้อยผู้ไม่ ชอบฝนเอาเสียเลย” โดยเฉพาะฤดูฝนที่มีฝนตกมากเป็นพิเศษ ฉันก็เอาแต่ร้องไห้อยู่อย่างนั้น ราวกับว่าสิ่งเดียวที่ทําได้ดีที่สุดในชีวิตคือการร้องไห้ระบายน้ําตาจึงดูเหมือนว่าแพคิ้วของฉันเป็นก้อนเมฆดําที่ซึ่งคอยเทน้ําฝนลงจากดวงตา อยู่ตลอด หากเป็นแต่ก่อนฉันจะไม่สบายทุกครั้งที่ฝนตก พอโตขึ้นสักหน่อย บางครั้งที่ฝนตกแล้วฉันยังคงเป็นปกติ หมายความว่าฉันเจ็บไข้ไม่สบาย น้อยลง ร้องไห้ร้องห่มน้อยลง แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่ชอบฝนตกน้อยลง ฉันยังคงไม่ชอบเหมือนเดิม ฝนตกวันนี้ฉันยังคงเป็นปกติ เพียงแต่ว่าอากาศรอบกายเย็นชื่อม สี่หม่นๆ พลอยทําให้หัวใจรู้สึกเหงาหงอย ดวงอาทิตย์ซึ่งเคยเป็นใหญ่อยู่ บนท้องฟ้าได้แต่ซ่อนตัวอยู่หลังเมฆสึกรําเข้มแน่นหนานัน อาการเฉกเช่น คนป่วยไข้ไม่สบายได้แต่นอนซมอยู่ใต้ห่มผ้าสีดําสนิท ท้องฟ้ายามนี้จึงแล คล้ายภาพวาดสกปรกๆ ภาพหนึ่ง ซึ่งฉันตั้งชื่อให้ว่า “ความอิ่มครีมอันแสน จะไม่มีชีวิตชีวา”




ชื่อผลงาน

ตุ๊กตาไล่ฝน


Title of Work

The Doll



แรงบันดาลใจ

สมัยเป็นเด็กอายุเท่าตัวละคร ครอบครัวของผมมีปัญหา พ่อกับแม่แยกทางกัน และเมื่อหวนย้อนกลับไปคิดถึงก็ตระหนักแก่ใจว่า สิ่งที่ถูกต้องการมากที่สุดคือความอบอุ่นและ ความรักจากพ่อและแม่ อาจจะไม่ต้องมีพร้อมทั้งสองคน มีพ่อหรือแม่คนใดคนหนึ่งก็ได้ โชคดีที่ถึงแม้พ่อกับแม่จะแยกทางกัน แต่ผมก็ไม่เคยถูกทอดทิ้ง แต่มันจะนําไปสู่การมีแรงบันดาล ใจ ให้ผมสร้างตัวละครตัวหนึ่งขึ้นมา โดยเป็นลูกที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง ความปวดร้าวมีมากมายนัก

Inspiration

When I was the same age as the main character, my family faced problems. My parents separated and I felt left. I found that the thing a most was a parent's love, at least from one if not from both. To have one parent would be enough. I myself was never lett, but still this situation did inspire me to write this play of a child who is left and forgotten by their parents.


แนวความคิด

ไหม เด็กหญิงอายุ 15 เธอถูกเอามาทิ้งไว้ใต้ต้นลั่นทมในคืนฝนตกตั้งแต่ยังเป็นทารก ความทรงจําเกี่ยวกับฝนมักทําให้เธอเจ็บป่วยและเธอก็ชอบร้องไห้ แม่ผู้เก็บเธอมาเลี้ยง ก็เลยหาตุ๊กตาไล่ฝนให้ ชีวิตไหมมักถูกทอดทิ้ง เธอพิการขาลีบข้างหนึ่ง ชีวิตเธอแย่ลงทุกวัน

Concept

A 15 year old girl left under a tree one night when it was raining hard. This caused her to become sick and began to cry. A person found the girl and gave her a doll that escapes the tears. In her new life she was crippled and her life continues to get worse.