คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Faculty of Communication Arts, Chulalongkorn University
-
3นาที 50 วินาที
The Human Rain
3 minutes 50 seconds
มีแรงบันดาลใจมาจากการเห็นผู้คนในเมืองเดินหาจุดหมายของตัวเอง ด้วยสีหน้าที่ไม่มีจุดหมาย คนเราแค่ไปตามขาสองข้างของเรา มันเป็นอะไรที่ซ้ํา ๆ ซากๆ ท้องฟ้าของประเทศออสเตรเลียจะว่างเปล่าและไร้เมฆอยู่ตลอดเวลา ซึ่งทําให้เป็นเหมือนพื้นที่ๆ ว่างเปล่าที่สามารถใส่ไอเดียหรือความคิดลง ไปได้เหมือนกับเฟรมผ้าใบสีขาว ผู้คนยึดติดกับสิ่งของ จิตวิญญาณของคนในสังคมเสื่อมลง ไม่มีอิสรภาพอีกต่อไป
I was inspired by seeing people walking in the city, searching for their goals with blank facial expressions. They just keep on walking wherever their legs will take them to. Australia usually has a clear blue sky like an empty frame on which I can express my ideas or thoughts. I see people have become more materialistic while there has been a sharp decline in morality and freedom in society.
เรื่องราวเกี่ยวกับพลังของธรรมชาติที่ไม่มีอะไรสามารถต่อต้านได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่มนุษย์พยายามจะทําลายลงไป ลบล้างกรงขังที่ปิดกั้นตัวเองอยู่ ทุกคนถูกสร้างด้วยพลังงานของจักรวาล และก็ต้องถูกทําลายโดยจักรวาลเช่นกัน เป็นการอาเจียนเนื้อมนุษย์จากฟากฟ้า ทุกคนอยากได้อิสรภาพ ทุกคนใฝ่ฝันอิสรภาพ สิ่งนั้นไม่มีอยู่จริง
The story revolves around the irresistible force of nature against which humankind attempt to fight for freedom. Human beings were born out of the universe and will be destroyed by it. It is like human flesh being thrown down from the sky. People value freedom. People dream of freedom. But there is no such thing.
เรา มนุษย์ถูกกักขังในกรงที่เรียกว่า อิสระ เราค้นหาในสิ่งที่ไม่มีอยู่ สุดท้าย เราก็จะตกลงมาจากฟากฟ้าที่เราเคยแหงน หน้ามองดู
We, humans, are imprisoned in an invisible cage called Freedom. We seek and we fail. In the end, we will eventually fall from the sky we used to look up upon.
