Bond University Film school, Gold Coast, QLD Australia
ทาเคชิ
Takeshi
“การได้สัมผัสแต่เพียงน้อยนิด คําพูดอันแสนเลือนราง หากมิเคยทําให้ข้าพเจ้าหลงลืมฝ่ามืออุ่นๆ ของพ่อได้เลย” การรอคอยที่จะได้เพียงแค่เห็นสายตา รอยยิ้มและเสียงหัวเราะในคืนวันเหล่านั้น ซึ่งมิได้เกิดขึ้นอีกเลย และคงไม่มีอีกต่อไป สิ่งที่ข้าพเจ้าจ้องมองกับสิ่งที่ข้าพเจ้าเห็น ดูจะเป็นคนละสิ่งกัน สิ่งที่ข้าพเจ้ากําลังฟังกับสิ่งที่ข้าพเจ้าได้ยินดูจะเป็นคนละสิ่งกัน และความคิดทั้งหมดนั้นดูจะพลันหายไป เมื่อข้าพเจ้ารู้สึกตัวว่าความสุขอันแท้จริงนั้น มิใช่การได้ดื่มดํากับทุกขณะของสิ่งที่ดํารงอยู่ หากข้าพเจ้าเลือกที่จะเสพกับความสุขอันเคยเกิดของสิ่งที่ผ่านเลย อันดูจะ เป็นสิ่งที่พวกเราทุกคนต้องการ นั่นคือ “การทําทุกวิถีทาง เพื่อให้คืนวันเหล่านั้นเกิดขึ้นอีกครั้ง” แม้นมันจะมิได้เกิดขึ้นในชีวิตจริงก็ตาม
"I can only feel little, the many words fade. But they have not made me forget the warm embrace of my father." I wait to see a small and hear laughter on that day, but they will never to happen again. The changes inspired me to leave and go look for memories throughout the year. No matter if we are thousands of miles apart. Everything I capture on film is what I have seen. The people and things, what I dream and what I hear, but it will all fade. When I feel true happiness, not something I can drink in or gather around me, I chose to feel the happiness I once felt. This is something we might all want to try everything so that the past will return", but this sis something that is not possible.
เรื่องราวของความรักอันสวยงามหากเจ็บปวดของสองพ่อลูกญี่ปุ่น ในชุมชนชาวญี่ปุ่นเล็กๆ ที่อ้างว้างแห่งหนึ่ง
This is a beautiful love story that includes the pain between a Japanese father and son in a small Japanese village.
